‘Het is me te vroeg voor een hoer.’
De man met de bakkebaarden hinnikt van de lach om de opmerking van de krullenbol naast hem.
Het is rustig op het terras. Op die twee veertigers na die aan het tafeltje naast me zitten. Het zonlicht schijnt op onze beide terrastafels. Ik nip van mijn espresso en ik neem een slok water. Met mijn wijsvinger wrijf ik over de zachte kaft van mijn notitieboek.
De mannen dragen beiden een blauw glimmend pak. Ze verrekken hun nek, omdat ze nog steeds loeren naar de jongedame die in een afgeknipte spijkerbroek en cowboylaarzen voorbijloopt.
De krullenbol haalt een hand door zijn haar en zegt zonder blikken of blozen: ‘Weet je waar ik zin in heb als ik zo’n chick voorbij zie wandelen? Dan wil ik haar tegen de muur zetten en haar nemen. En daarna gewoon weer verder lopen.’
Mijn oren klapperen. Ik sla een bladzijde om van mijn opschrijfboekje en schrijf driftig op wat ik zojuist hoor. Mijn balpen kan alle vreselijke woorden van deze gasten ternauwernood bijhouden en ik krijg kramp in mijn vingers van het fanatieke schrijven.
De man met de bakkebaarden stoot zijn maat aan. Hij kijkt naar mij.
‘Wat ben jij aan het doen?’
Zijn ogen richt hij op mijn notitieboek.
‘Aan het werk,’ bluf ik.
Uit mijn ooghoeken zie ik dat beide heren opkijken. Er passeert een vrouw met een kinderwagen. Ze heeft golvend blond haar tot over haar schouders. Ze doet me denken aan Sophie Hilbrand. De heren nemen haar van top tot teen op. De vrouw heeft kringen onder haar ogen en ze loopt wat voorovergebogen. Als ze voorbij is zegt de krullenbol: ‘Typisch gevalletje van jammer, jammer, jammer.’
Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog en ik ga in gesprek met mezelf. Ga ik hier iets van zeggen?
‘Weet je welk standje ik lekker vind?’, zegt de man met de bakkebaarden. ‘Als een vrouw…’ De rest van de zin sterft weg door een voorbij tuffende scooter.
‘Zou een vrouw het ook lekker vinden?’, informeert de krullenbol.
‘Interesseert me geen reet’, lacht de man met de bakkebaarden.
Ik sta op om binnen af te rekenen, maar blijf bij hun tafeltje staan.
‘Beseffen jullie hoe vrouwonvriendelijk jullie zijn?’ Mijn stem slaat over. ‘Ik ben absoluut niet gediend van jullie praatjes.’
De krullenbol kijkt de andere kant uit en de man met de bakkenbaarden kijkt me meesmuilend aan. ‘Wat vervelend voor jou dat jij zo’n moeite met ons hebt.’
Als ik mijn fiets van het slot haal voel ik twee paar ogen in mijn rug priemen. En ik hoor nog net een van de twee zeggen: ‘Vroeger was ze vast een lekker wijf.’
Ik draai me weer om ten teken dat ik hun conversatie hoor. Op dat moment komt de jongedame in de afgeknipte spijkerbroek weer langs. Ze heeft een halfje wit in haar hand.
‘Hé psst’, wenkt de krullenbol haar. ‘Weet je dat ik een hele grote heb.’
De jongedame draait een kwartslag en zet een stap het terras op. ‘Oh ja, heb jij echt zo’n grote?’
‘Heel groot’, glundert de krullenbol.
‘Als die echt zo groot is, steek ‘m dan lekker in je eigen mond.’
