Foto: Ingrid de Vries-Hogenkamp
‘Zum kotzen, die vent,’ zegt Midas.
Iris staart naar de dijk en bedenkt dat het Texelse wad helaas niet te zien is vanaf hier. Een troep vogels met een lange oranje snavel vliegt eroverheen.
‘Zum kotzen,’ herhaalt Midas nog wat harder.
Het gezin naast hen op het terras van het Prins Hendrik Hotel valt stil.
Iris rolt met haar ogen. ‘Ssst, het barst hier van de Duitsers,’ sist ze.
Waarom scheldt Midas nou juist in die taal? Hij weet toch ook dat dit hotel in de vroege zomer populair is bij hun Duitse buren.
‘Sorry Ier, ik heb zo géén zin in dat setje zo meteen. Zij gaat nog wel, maar híj. Die Tjeerd schept op over het feit dat hij veertig man personeel heeft, en hij laat bij ieder gesprek weten dat hij bij het Hotel Okura in Amsterdam gebruik maakt van valet-parking. Ik kan er mijn vinger niet helemaal opleggen, maar ik noem die patjepeeër Tjeerd Verkeerd. Ik moet bekennen dat Tjeerd wel op dit eiland past.
Hij lijdt aan TSS.’
Iris trekt één wenkbrauw omhoog.
‘TSS, het Texels Schaap Syndroom. Tjeerd mekkert de hele dag om niks.’
Iris lacht en geeft Midas een por.
‘Schat, ik begrijp het niet,’ gaat Midas verder, ‘waarom betaal jij hun weekendje weg? Die vent verdient volgens mij geld als water.’
‘Luister,’ zucht Iris, ‘mijn vrienden zijn het ook niet, maar ik heb ze uitgenodigd en ik fêteer hen op dit weekend Texel. Zoals je weet is en blíjft Tjeerd mijn belangrijkste zakenrelatie. Morgen gaan we heerlijk met zijn vieren golfen op de Texelse Golfbaan, dus alsjeblieft, Midas: ‘houd het dit weekend gezellig.’
Een merel fluit twee keer kort achter elkaar, alsof de vogel de woorden van Iris beaamt.
Iris neemt de laatste hap van haar ciabatta met zalm en spoelt hem weg met een slok pinot gris.
Krijsende zilvermeeuwen cirkelen boven hun hoofd. Ze dalen neer op het terrastafeltje waar het Duitse gezin zat en ze vallen aan op de resten gebakken vis.
Na de lunch lopen Iris en Midas aan de overkant van het hotel waar de schapen de dijk op klimmen. De wind waait door het lange haar van Iris.
‘Ik moet zo echt even naar de wc,’ zegt Iris.
‘Hè, alweer? Kan je het nog even ophouden?’
Tjeerd en Trudy rijden als eersten van de boot af.
‘Tsjakka.’ Tjeerd slaat met zijn vuist op het stuur. ‘Ons gratis weekend Texel kan beginnen. Ik verheug me erop om morgen de blits te maken met mijn nieuwe Titleist-golfset. En jij veegt iedereen van de baan met je handicap acht.’
Trudy kijkt haar man verbaasd aan. ‘Ik begrijp het niet. Wij kunnen het makkelijk zelf betalen.’
Tjeerd schraapt zijn keel. ‘Ik leg het je nog één keer uit. Iris vaart wel bij mijn beheermaatschappij en daarom legt ze ons af en toe in de watten. Alleen die Midas, die vind ik een vliegende flapdrol met zijn baan als ober in de lucht bij Transavia. En ik kan hem uittekenen in zijn roze Ralph Lauren-polo.’
Trudy zucht. ‘Midas is altijd aardig voor mij. Het is Iris waar ik zenuwachtig van word. Ze ziet er zo afgetraind uit, zelfs haar wenkbrauwen zijn precies in vorm. En ze heeft verstand van de onroerend goed-business. Ze kan zo aanschuiven bij een talkshow.’
‘Trudy, onthoud in hemelsnaam dat jíj als enige van ons vieren academisch bent gevormd. Ik wil niet dat je overkomt als een onzekere kip.’
Trudy wendt haar hoofd af en kijkt naar buiten. Terwijl Tjeerd vloekt op een slingerende fietser met een aanhanger geniet Trudy van de korenbloemen en de klaprozen in de berm. Haar gedachten dwalen af naar een leven zonder Tjeerd. Ze pinkt een traan weg bij twee lammetjes die over elkaar heen dartelen in het gras. Ze is al te lang ongelukkig. Het is tijd om stappen te zetten.
Naast zich ziet ze dat Tjeerd een berichtje intypt op zijn mobiel.
‘Wat ben je aan het doen joh?’
‘Even Iris appen dat we eraan komen.’
‘Maar dat weet ze toch al?’ Ze schrikt als Tjeerd een ruk aan het stuur geeft om een echtpaar op een tandem te omzeilen.
‘Geef mij je mobiel maar, dan doe ik het wel.’
‘Laat toch. Ik wil dat ze naar mijn spiksplinternieuwe bolide komen kijken. Dat is alles.’ Tjeerd drukt het gaspedaal dieper in.
Trudy slaat haar ogen neer en doet er het zwijgen toe.
‘Kom op zeg, blijf lachen. Ze kijken vast op van mijn gitzwarte BMW X5.’
Ze is blij als ze er zijn. Als ze Iris en Midas aan ziet komen, grijpt ze de handgreep vast om uit de auto te klauteren. Het blijft een vreselijk hoog gevaarte voor haar, maar ze past er wel voor om dat tegen Tjeerd te zeggen. Zodra ze buiten staat, strijkt ze haar wijde geruite rok glad en kijkt ze toe hoe Tjeerd Midas joviaal op zijn schouder slaat. Wat een kameleon. Om zo amicaal te doen, terwijl hij een hekel heeft aan die gast. De dikke omhelzing van Iris vindt ze overdreven. Tjeerd drukt zijn onderbuik tegen haar aan, alsof hij haar zijn mannelijkheid wil laten voelen. Iris moest eens weten. Tjeerd zijn witte onderbroek is gevuld met een mini-mars. Toch voelt ze dat ze bloost uit plaatsvervangende schaamte.
Ze richt haar wang op naar Midas die er een zachte kus op drukt. Wat zal Midas wel niet van haar man denken. Ze kijkt nog eens goed naar Midas. Hij is zongebruind en met zijn blonde lok lijkt hij op Robert Redford in zijn jonge jaren.
Iris legt haar hand op de X5. ‘Wat een joekel van een auto, Tjeerd.’
Tjeerd grijnst. ‘De grap is, deze is voor Trudy. Die van mij komt over twee weken.’ |
Midas fluit tussen zijn tanden. ‘Heb jij twee X5’s besteld? Dat zal een duit kosten.’
Tjeerd kaatst meteen terug: ‘En wanneer koop jij eens een echte auto? Jij hebt een Franse automobiel toch? Iris kan ook een X5 kopen. En weet je waarom? Omdat ze met mij zaken doet.’
Midas haalt een hand door zijn haar en kijkt Trudy aan. ‘Jij reed toch in een zilveren Saab?’
Trudy’s wangen worden opnieuw rood. ‘Met pijn in mijn hart heb ik mijn Saab 9-3 cabrio ingeruild. Tjeerd wilde zo graag twee X5’s op onze oprijlaan.’
Tjeerd kijkt Trudy met vuurspugende ogen aan ten teken dat ze haar mond moet houden.
Snel verandert Trudy van onderwerp. ‘Kijk eens binnen,’ zegt ze tegen Iris. ‘De kers op de taart is het pookje.’
Iris en Midas werpen beiden een blik naar binnen en zien een kristallen schakelpook. ‘Dat lijkt me ook wel wat’, mompelt Iris. Midas schraapt zijn keel. ‘Tjeerd, wat kost zo’n bak?’
Tjeerd lacht schamper. ‘Dat kan jij van je Transavia-salaris niet betalen.’
Maar Midas laat zich niet uit het veld slaan. ‘Meer dan een ton?,’ vraagt hij.
‘Ietsjes meer,’ antwoordt Tjeerd droog.
‘Proost,’ roept Iris vrolijk als ze een uur later op het terras zitten. ‘Op een geslaagd Texelweekend.’
Met zijn vieren heffen ze de glazen. Op Tjeerd zijn glas na zijn de glazen gevuld met Aperol Spritz. Een schijfje sinaasappel prijkt op de rand van hun glas. Op de dijk voor het terras staan alle witte en bruine schapen met hun achterwerk naar hen toe. Een ronkende tractor rijdt voorbij.
‘Drink jij helemaal niet Tjeerd?,’ vraagt Midas.
‘Ik wil niet beneveld raken door alcohol,’ is het antwoord van Tjeerd.
‘En ik drink eigenlijk alleen als er iets te vieren valt,’ vult Trudy aan.
Tjeerd zet zijn glas bruiswater op het terrastafeltje en hij slaat als een orang-oetan op zijn borst. ‘Tjeerd behéért,’ galmt het over het terras. ‘Ik ben niet alleen de baas over mijn beheermaatschappij, ik ben ook de baas over mijn lijf en leden.’ Dan fluistert Tjeerd in het oor van Iris: ‘Ik heb een bijzonder lucratieve deal met de overheid op het oog. Het gaat over miljóénen. Morgen vertel ik je er meer over.’
Wat onrustig schuift Iris haar stoel naar achter.
‘Ik ga even naar het kleine kamertje,’ mompelt ze.
Terwijl Iris wegloopt, niest Midas twee keer keihard achter elkaar.
‘Zo, niks gebroken?’ vraagt Tjeerd met een grijns. Midas kijkt op zijn horloge. Het zal niet meevallen om dit weekend gezellig te laten verlopen.
Iris legt op haar hotelkamer haar make-upspiegel plat op de secretaire. Ze wrijft over haar pijnlijke nek. Voorzichtig schudt Iris het poeder op het spiegeltje. Met haar museumjaarkaart maalt ze het fijn en veegt ze het van boven naar onder in een lijn. Ze steekt een afgeknipt rietje in haar rechterneusgat en met haar vinger houdt ze het linkerneusgat dicht. Ze snuift de cocaïne diep in en ze herhaalt het ritueel met haar andere neusgat. Daarna bergt ze alles vliegensvlug in haar trolley weer op. Ze inspecteert het slotje en werpt een blik in de spiegel. Tegen haar spiegelbeeld sist ze: ‘Je moet nokken met de coke.’
Als Iris terugkomt met een lach van oor tot oor, ziet ze dat het glas van Trudy al leeg is.
‘Wat een heerlijke limonade. En als je er een letter d tussen zet, dan staat er apedrol.’ Trudy lacht het hardst om haar eigen grap. Haar moederlijke boezem deint op en neer.
Ze werpt een blik naar links. Midas lacht een beetje met haar mee.
En Tjeerd typt driftig op zijn mobiel. ‘Ier, volgens Weeronline gaat het morgen de godganse dag plenzen. En ik weiger om in de regen te golfen.’
Iris haalt diep adem en masseert haar nek. ‘De hele boel zit bij mij vast. Het lukt me amper om achterom te kijken. Morgenochtend ga ik op zoek naar een masseur.’
Tjeerd kijkt haar veelbetekenend aan. ‘Dat lijkt me ook wel wat, Ier, en dan kunnen we daarna meteen wat onroerend goed-plannen doornemen.’ Opnieuw slaat hij op zijn borst.
Ze lacht omdat Midas doet alsof hij het niet ziet.
‘Dan ga ik morgen mijn thriller uitlezen,’ zegt Midas. ‘Het boek heet De Hollander en het speelt zich af hier op de Wadden.’
Trudy veert op. ‘Je gaat toch niet de hele dag lezen? Misschien kunnen wij als het morgenmiddag wat minder regent alsnog gaan golfen?’
Midas geeft Trudy een knipoog. ‘Dat is goed, ik hoorde dat je beregoed golft. Dat wil ik wel eens zien.’
De ober serveert de bestelde schelpdieren. Gulzig slurpt Tjeerd de gekruide oesters uit de schelp.
Iris staat op.
‘Sorry jongens, ik moet weer even naar de wc.’
Wanneer Iris terug bij hun tafeltje is, zegt Trudy: ‘Ik vind jou een ster in kleding combineren. Je ziet er altijd tiptop uit. Zulke kleding verkopen ze bij ons niet.’
Iris haalt haar schouders op.
‘Ach, ik ga gewoon drie keer per jaar naar Laren en daar laat ik me in de boetieks aankleden.
En de truc is, Trudy, ik combineer altijd beige, wit en zwart.’
Trudy kijkt beteuterd naar haar roze gebloemde blouse.
Midas ziet haar blik. Snel verandert hij van onderwerp.
‘Ik zou dolgraag op een van de Waddeneilanden willen wonen.’
Iris knikt. ‘We zijn dol op eilanden.’
Midas pakt haar hand. ‘Ja, we dromen erover om een vakantiehuis te kopen op Ameland. Op Ameland kun je ook fijn golfen.’
Ze voelt de priemende ogen van Tjeerd op haar gericht. Hij heeft net zulke ogen als die brutale meeuwen.
‘Zorgen jullie dan wel voor een gastenverblijf?,’ vraagt Tjeerd botweg.
Iris ziet dat Midas wit wegtrekt.
Tjeerd loopt samen met Iris op als ze met z’n vieren richting hun hotelkamer lopen. Hij pakt haar bij haar arm en fluistert: ‘Die wc-bezoekjes van jou, denk maar niet dat je mij voor de gek kunt houden. Maar je geheim is veilig bij mij. Wij helpen elkaar. Weet je wat, neem jij de volgende keer Trudy mee naar Laren en verwen jij mijn vrouw eens met een paar mooie outfits. Ze kan wel een beetje Iris sexyness gebruiken.’
Ze zijn nog niet op hun hotelkamer of Iris voelt de stevige greep van Midas om haar polsen.
‘Die creep nodigt zichzelf nu al uit in ons vakantiehuis op Ameland. We hebben nog niet eens een huis gekocht. En ik moet er niet aan denken om dat stel in ons eigen huis uit te nodigen.’
Hij laat Iris haar polsen los.
‘En ik vrees dat we er niet onderuit komen, Midas. Luister, Tjeerd is mijn zakenrelatie in hoofdletters. Zijn beheermaatschappij beheert de kantoorpanden op A-locaties in Utrecht én in Amsterdam-Zuid. En ik heb in een mum van tijd daar klanten voor, dus het mes snijdt aan twee kanten.’
‘Waarom heb jij de gunfactor bij Tjeerd? Is hij verliefd op je?’
Ze haalt haar schouders op. ‘Schat, ik doe toch niets verkeerd? Ik flirt met Tjeerd en als panden weer op de markt komen om aan te kopen of te huren, tipt hij mij als eerste. En de omzet in mijn makelaardij moet omhoog, Midas. Van jouw salaris kunnen we onze boerderij niet warm stoken. Onze energiekosten zijn ondertussen verdriedubbeld. Laat staan dat we ook nog een vakantiehuis op Ameland kunnen kopen.’
Midas valt stil. Iris zucht.
‘Het spijt me, schat. Wat ik zei over je salaris bedoel ik niet zo. Begrijp je dat ik niet zonder Tjeerd kan? Zakelijk gezien dan, hè? Als hij mij niet al die panden toeschuift, dan is mijn omzet tónnen lager.’
Midas gaat op het bed zitten en legt zijn hoofd in zijn handen.
‘Oh Ier, wat een ellende. En ik wil eigenlijk stoppen bij Transavia.’ Iris hoort hem niet. Ze is met haar gedachten bij de lucratieve deal met de overheid waar Tjeerd een tipje van de sluier over oplichtte.
De volgende ochtend klettert de regen tegen de ruiten.
Na het ontbijt rijdt Tjeerd samen met Iris richting de masseur.
Trudy loopt in haar blauw-groen-geruite glasinloodbroek naar de auto van Midas.
‘Op naar De Cocksdorp, Trudy, daar zit Golfbaan De Texelse, dat is een 18 holes links course,’ zegt Midas enthousiast.
Hij is blij dat hij Tjeerd kan ontlopen vandaag.
‘Mooi,’ antwoordt Trudy.
Wanneer ze inslaan op de driving range trekt het wolkendek langzaam open. Een waterig zonnetje laat zich voorzichtig zien.
‘Veel plezier,’ zeggen Trudy en Midas in koor tegen elkaar.
Midas slaat af vanaf de tee van hole 1.
‘Mooie slag, Midas.’
Ze lopen samen naar de damesafslag. Ter concentratie op haar swing plaatst Trudy het puntje van haar tong tegen haar bovenlip. Midas spiekt naar haar strakke houding. Ze slaat haar bal een stuk verder dan die van Midas.
‘Zo hé, Trudy, dat is pas een mooie bal.’
De bewondering van Midas doet Trudy goed.
‘Dank je, ik moet mijn handicap acht wel waarmaken.’
Ze lopen een stukje verder.
Plotseling grijpt Trudy Midas bij zijn bovenarm.
‘Kijk, twee hazen.’
‘Trudy, zal ik voor deze slag ijzer negen gebruiken?’
‘Met een ijzer negen haal je de afstand niet.
Ik adviseer je ijzer zeven, dan haal je het zeker.’
Op terras ’t Hanenhuus zitten ze naast elkaar met uitzicht op de golfbaan en genieten ze beiden van een gerookte zalmsalade en een glas viognier.
‘Hoe gaat het bij Transavia?,’ vraagt Trudy.
Midas zucht. ‘Ik ben het zat om te werken om 3.00 uur ‘s nachts. Per week sla ik gemiddeld één nacht over. Ik voel me vaak een zombie. Toen ik begon met vliegen kon ik het prima aan, maar sinds mijn veertigste protesteert mijn lichaam. De problemen aan boord worden me te veel, zoals de agressie en het gezeur over handbagage. Passagiers hebben vandaag de dag een korter lontje.’
‘Waarom stop je er niet mee?,’ vraagt Trudy. ‘Je bent jong genoeg om een carrièreswitch te maken.’
Midas knikt: ‘Mmm, misschien wel.’
‘Ik vind het heerlijk zo’n dagje met jou. Als Tjeerd thuis is, hangt hij de hele dag aan de telefoon.
En negen van de tien keer met ene Arend-Jan. Die naam kan ik niet meer horen.’
‘Arend-Jan,’ herhaalt Midas. ‘Die naam heb ik ook vaker horen vallen.’
Hij kijkt Trudy met een schuin hoofd aan in de hoop dat ze meer vertelt.
‘Het enige wat ik weet,’ zegt Trudy, ‘is dat Tjeerd via Arend-Jan de panden voor een lage prijs aankoopt. En de overdracht moet altijd bij Bak. Toen ik vroeg wie Bak is, zei Tjeerd doodleuk dat dat niet mijn zaken zijn.’
Op het moment dat Midas en Trudy Golfbaan De Texelse verlaten, krijgt Midas een appbericht van Iris. De massage was top. Tjeerd wil nog wat zaken bespreken. Tot vanmiddag, kus.
Het begint weer zachtjes te regenen.
‘Midas, wil je straks naar je boek? Of zullen we ondanks de regen Het Sluftergebied gaan bekijken?’
Bij de duinopening van De Slufter slaat Midas zijn arm om Trudy’s schouders. De modderkreken kronkelen zich een weg naar het open water. De scholeksters duiken om de beurt naar de modder op zoek naar een lekker hapje. Recht voor hen rennen drie kinderen hand in hand. Een vrouw achter hen slaakt een gilletje. Trudy en Midas draaien zich om. Een man met een rossige baard en een knotje in zijn haar zit op een knie en vraagt zijn vriendin ten huwelijk. Zij springt in zijn armen en ze zoenen alsof hun leven ervan afhangt.
Als Trudy en Midas weer verder lopen, veegt Trudy een traan van haar wang.
‘Midas, ik ga scheiden van Tjeerd. Vertel het alsjeblieft aan niemand, ook nog niet aan Iris.’ Ze ziet dat hij schrikt. ‘Weet je, Tjeerd is alleen maar bezig met centen verdienen en als ik wat vraag over zijn handel, dan krijg ik nul op het rekest. Zijn telefoon en computer schermt hij voor mij af. Dat voelt zo niet goed.’
Midas knikt bedenkelijk.
De zon flitst over de duinpaden. Een tijdje lopen ze stil naast elkaar.
‘Weet je al wat voor ander werk je eventueel zou willen doen, Midas?’
Midas bukt om een schelp te pakken. Hij veegt het zand eraf.
‘Net als Iris zou ik ook wel in de makelaardij willen werken. Ik wil in ieder geval een job waarbij ik in de weer ben met klanten. Ik overweeg om de opleiding Vastgoed en Makelaardij te volgen. Het lijkt me alleen behoorlijk pittig.’
Hij geeft de schelp aan Trudy.
‘Midas, je kunt het, volgens mij heb jij hersens zat.’
Voordat Midas de sleutel in het slot steekt van zijn hotelkamer belt hij Corine, een collega-makelaar van Iris. Misschien weet zij meer over Arend-Jan.
‘Corine, met Midas. Iris en ik zijn op pad met zakenrelaties van haar en ik hoorde de naam Arend-Jan en de naam Bak vallen. Zegt dat jou iets?’
Het blijft even stil.
‘Midas, ik hoop niet dat Iris zaken met dat duo doet. Arend-Jan handelt in vastgoed dat met zwart geld wordt betaald. En meestal in combinatie met notaris Bak. Géén andere notaris durft daar zijn handen aan vuil te maken.’
‘Dank je, Corine, ik weet voorlopig genoeg.’
Midas stapt zijn hotelkamer binnen. Iris snuift net een lijntje coke.
‘Wááát, waar ben jij mee bezig? Gebruik jij cocaïne? Hoe lang gebruik je die zooi al?’
Iris snikt. ‘Ik ben al iets meer dan een jaar verslaafd.’
Ze huilt nu harder.
‘Het is de constante druk. Vanmiddag commandeerde Tjeerd mij om een aantal taxatierapporten op te stellen met een vrije verkoopwaarde die twintig procent onder de reële verkoopprijs ligt.’
‘Ier, als jij dat doet, dan gooi jij je goede naam te grabbel. Trudy vertelde mij vanmiddag dat Tjeerd zaken doet met Arend-Jan. Dat is toch de grootste onroerend goedboef van Nederland?’ Iris knikt. ‘Trudy liet ook de naam Bak vallen. Wie is dat?’
‘Notaris Bak faciliteert voor Arend-Jan en voor Tjeerd de witwasserette.
Oh Midas, Tjeerd vertelde mij dat hij de overheid een poot wil uitdraaien door een vastgoedcomplex aan hen te verkopen dat op een dubieuze manier is gefinancierd.’
Midas loopt heen en weer door de kamer. Het is meestal Iris die de leiding neemt, maar deze keer is het hem glashelder wat er moet gebeuren.
‘Luister Ier, jij moet van de coke afkicken. En je moet nooit meer zaken doen met Tjeerd. Wij gaan nú weg van dit eiland. Als jij alvast gaat pakken, dan check ik uit en betaal ik alle rekeningen. Trudy en Tjeerd zitten in de bar. Ik vertel hen dat wij weggaan.’
Iris knikt. ‘Oké, oké,’ zegt ze nerveus. ‘Maar Midas, ik moet je nog iets vertellen. Tjeerd weet dat ik cocaïne snuif. Ik ben zo bang dat hij het openbaar maakt en daarom taxeer ik ook die panden een stuk lager.’
‘Caramba, ook dat nog.’ Met een klap valt de deur in het slot.
Ameland, een half jaar later
De winterzon schittert op de ijskristallen van de duinen.
‘Midas, ik weet het niet zeker, maar ik fietste terug van een bezichtiging aan het Bonte Pietenpad en ik zag Tjeerd bovenop de dijk staan.’
Iris loopt de woonkeuken binnen van hun nieuwe woning in Ballum, dichtbij het strand.
Midas zit aan de keukentafel en klapt zijn laptop dicht. ‘Je ziet vast spoken, schat.’
Na de verkoop van hun boerderij zijn Iris en Midas permanent naar Ameland verhuisd. Iris kan haast niet geloven hoe hun leven in korte tijd is veranderd. Haar nieuwe makelaarskantoor bleek een schot in de roos, want de ontwikkeling van vastgoed is booming op Ameland. Midas heeft ontslag genomen bij Transavia en hij draait inmiddels volop mee in de zaak. Hij gaat als een speer met zijn opleiding Vastgoed en Makelaardij en assisteert haar met de verkoop van een groot nieuwbouwproject. Hun agenda loopt vol met afspraken met aspirant-kopers.
Iris schenkt een kop thee voor hen beiden in. ‘Ik kan het niet bevatten dat ik een maand of drie geleden nog in Zuid-Afrika in de afkickkliniek zat. Wat een streng regime gold daar. Maar ik ben gelukkig van die troep af.’
Midas geeft haar een chocoladekoekje. ‘Je ziet er ook zo veel relaxter uit.’
De volgende ochtend ontvangt Iris een appje van Tjeerd.
Ik weet waar jij bent. Ze leest het voor aan Midas.
Daarna draait ze een staart in haar haar en ze vraagt zich hardop af wat Tjeerd wil.
De dag erna komt het antwoord, als Iris een nieuw bericht van Tjeerd ontvangt.
Ik weet waarom jij in Zuid-Afrika was. Jij moet voor mij panden taxeren. En anders zorg ik ervoor dat heel Ameland en omstreken weet dat jij een ordinaire drugsgebruikster bent.
Iris ademt drie keer diep in door haar neus en door neus weer uit. Deze ademhalingstechniek heeft ze in de afkickkliniek geleerd. Het appbericht duwt ze onder Midas zijn neus.
‘Ier, wacht nog maar even met hierop te reageren. Anders werk je jezelf in de nesten. Voor je het weet ben jij weer zijn loopjongen. Het wordt tijd dat jij de rol van klokkenluider op je neemt. Tjeerd is een misdadiger en als niemand een poot uitsteekt, gebeurt er niets.’
Iris staart naar het tuinpad dat met een witte laag is bedekt. ‘Ik heb er ook over nagedacht. Ik denk dat het tijd is om contact op te nemen met De Telegraaf, ik ken een van de journalisten. Het enige wat me tegenhoudt is dat ik me zorgen maak om Trudy.’
‘Volgens mij gaat het wel goed met Trudy,’ zegt Midas. ‘Ze heeft de scheiding aangevraagd.’
Verbaasd kijkt Iris hem aan. ‘Hoe weet jij dat?’
Midas grijnst en geeft haar een knipoog.
‘Vrouwen storten bij mij hun hart uit.’
Vijf maanden later
In de achtertuin van Iris en Midas bloeien de goudsbloemen, narcissen en tulpen uitbundig.De voorjaarszon komt op als een belofte voor deze nieuwe dag.
Midas dekt in de achtertuin de tafel voor de zaterdagse brunch.
Iris geeft een tikje op haar zachtgekookte ei en scrolt tegelijkertijd door de digitale versie van De Telegraaf. Ze leest hardop een kop in vette chocoladeletters voor: ‘Fraude in de vastgoedwereld. De FIOD heeft een inval gedaan bij de man van zes miljoen. Tjeerd M. wordt aangeklaagd voor het witwassen van crimineel vermogen en een poging om de staat zes miljoen afhandig te maken.
Tjeerd M. werd afgeluisterd door justitie. Hij werd verdacht van zwartgeldtransacties in onroerend goed.’
Midas heft het glas en neemt een slok van zijn sinaasappelsap.
‘Dag, dag, Tjeerd Verkeerd.’