‘Ik ben mega beroerd!! Ik kon nauwelijks de trap op!!! Op handen en voeten.’
Ik stap uit de douchecabine en ik lees dit whatsappje. Oh nee,lieve Maarten, help wat is er met je aan de hand?
Maarten woont om de hoek. Hij is gezegend als vijftigplusser met een jongensachtig uiterlijk. En hij draagt nog altijd de studentikoze outfit bij uitstek: rond brilletje, gaatjesschoenen en lichtblauwe hemden met opgerolde mouwen. Daarnaast heeft hij, en dat spreekt mij als literatuurliefhebber wel aan, de dictie van Adriaan van Dis.
Ik sta te druppen op de badkamervloer, maar ik moet er nu naar toe. Snel. Hollen. Erheen. Ik voel me nu net zo als tien jaar geleden. Toen raakte mijn man buiten kennis door hevige pijnen van een gezwel in zijn onderrug. Ook toen kwam ik net onder de douche vandaan en rende ik halfnaakt naar buiten om de ambulancebroeders toe te schreeuwen waar ze moesten zijn.
Snel schiet ik mijn ondergoed en de dichtstbijzijnde jurk aan. Hup, naar Maarten.
Wat zou er in vredesnaam aan de hand zijn? Gisteravond zaten we nog met zijn allen in zijn achtertuin. Hij vulde de glazen met Pinot Grigio en serveerde toast met zalm.
Ik zie voor me hoe hij op handen en voeten via zijn open wenteltrap helemaal naar boven klautert. Een hand, een voet en weer een hand en een voet, om telkens uitgeput te moeten pauzeren.
Het is vast zijn hart. Of heeft hij voedselvergiftiging opgelopen? Misschien van de zalm die iets te lang in de zon lag. Hoe kom ik straks zijn huis binnen? De buren naast hem hebben een sleutel, maar die liggen te zonnebaden aan hun zwembad in Spanje. Als ik straks sta te roepen, hoop ik dat hij me hoort. In gedachte zie ik de ambulance al voor zijn huis.
Oké, rustig aan. Eerst bel ik hem.
‘Ha Simoon.’
‘Maart, wat fijn dat je opneemt.’
‘Ach, ik voel me al stukken beter.’
‘Hè, maar wat heb je dan? Ik dacht dat het iets hééééél ergs was.’
‘Weet je nog? Gistermiddag heb ik mijn 2e shot tegen Corona gekregen. Bijverschijnselen.
‘Maart, ik dacht dat je zowat dood ging’.
Hij begint te lachen. ‘Siem, je moet mijn whatsappjes niet te serieus nemen. Ik wilde mijn mottige gevoel even met iemand delen. Als er echt iets is dan bel ik. Maar lief dat je zo bezorgd was.
Ik laat me vallen op een stoel. Mijn jurk zit binnenstebuiten en mijn haar drupt op het kussen.
Maarten op handen en voeten krijg ik niet meer van mijn netvlies.