PRUT

De jarige job opent de voordeur. Er klinkt geroezemoes en pianomuziek vanuit de huiskamer. Hugo kijkt vrolijk en neemt de jassen van Hans en mij aan.
Ik zie de roze sjaal van Hester over de kapstok hangen. Op het haltafeltje staat haar make-uptasje en haar parfum: Dune van Christian Dior. Alsof zij ieder moment uit de keuken kan komen.
Op weg naar Noordwijk zat het lied van Frank Boeijen in mijn hoofd.
‘We doen net alsof het niet zo is, alsof het niet zo is, alsof het niet waar is. We doen net alsof ze gewoon verder leeft…’
Ik slik een brok in mijn keel weg. Het gaat er om dat Huug een fijne verjaardag viert.
We omhelzen Mara en Michiel, de kinderen van Hes en Huug.
‘Wat fijn om hier weer te zijn. Dit is de eerste keer sinds…’

Hester was het soort vrouw dat altijd in was voor een feest. En ze noemde de TomTom haar HugoHugo, omdat haar Hugo beter de weg wist te vinden dan wie dan ook.

De parketvloer van de woonkamer kraakt. Er is niks veranderd. De boekenmolen naast de bank, de rode chaisse longue, het droogboeket op de eettafel en de kunst aan de muur.

De hele vriendenclub is compleet: Leo en Gonny, de vriendin met het Connie Palmen-kapsel, Ted en Ria, Jan met de baard en Ingrid, Harry en Petra, alle buren, Wolf en Marianne. Hester kijkt ons met een lach van oor tot oor aan. Haar levenslust spat van het schilderij af. Ik wil er een voorbeeld aan nemen, maar ik voel me prut in hoofdletters.

Hester was een vriendin waar ik van hield. Als ik liefdesverdriet had nodigden Hes en Huug me uit. Hes maakte haar oude getrouwe kabeljauwschotel en Huug ontkurkte een Grรผner Veltliner. Nadat ik geopereerd was, haalde Hes mij op uit het ziekenhuis en mocht ik bij hen logeren. We gingen naar musea en theater. We bezochten Antwerpen, Groningen, Curaรงao, Rome en Madrid. Nog geen jaar geleden belde ze mij vanuit het ziekenhuis. ‘Het is over en uit Siemetje, over en uit.’

Ik kijk in het hoekje van de bank. ‘Waar is jullie poes Hugo?’
‘Wolly is een week na Hes gestorven.’

Ik sta in de erker en staar naar buiten. De hemel is grijs en het motregent.
Hans is in gesprek met Leo uit Leiden. Ik heb moeite om de gesprekken te volgen.

Michiel komt langs met een schaal met toastjes zalm, haring en blauwe kaas. Mara heeft een schaaltje dadels gevuld met roomkaas in haar hand. Ze duwt het schaaltje gretig onder onze neuzen.
‘Dit noemde mama altijd kut met prut.’

Het valt stil. Ik wacht met het nemen van een hap. Iemand begint voorzichtig te lachen, dan lacht iedereen. De schaal met dadels is meteen leeg.

In mijn hoofd hoor ik Hesters warme stemgeluid:
Siemetje, het is zoals het is.’

Deel deze column
0 0 stemmen
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er
guest

26 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Marloes Teseling-van Kleef
Marloes Teseling-van Kleef
1 jaar geleden

Wat schrijf je toch ontzettende leuke stukjes!! Jij neemt mij als lezer echt mee in het verhaal zodat het voelt alsof ik er onderdeel van ben!๐Ÿ‘

Mia
Mia
1 jaar geleden
Antwoord aan  SIMONE BECKER

Mooi en pijnlijk tegelijk Simone!

Marjolein
Marjolein
1 jaar geleden

Dit verhaal met een (waarheids-/) voorstelbaarheidsgehalte -hoog- raakt me. Ik wil de mensen die dat ook hebben ‘Sterkte’ wensen.
Erg mooi Simone!

Ingmar Kleijn
Ingmar Kleijn
1 jaar geleden

Met een lach en een traan gelezen, heel mooi.

Marjolein Verweij
Marjolein Verweij
1 jaar geleden

Ach, je proeft de vriendschap tussen jou en Hester. Jullie band is voelbaar door het hele verhaal.
Mooi gedaan.

Marjolein Verweij
Marjolein Verweij
1 jaar geleden

Ach, je proeft de vriendschap tussen jou en Hester. Jullie band is voelbaar door het hele verhaal.
Mooi gedaan. Ik heb ervan genoten.

Jan Beltman
Jan Beltman
1 jaar geleden

Twee keer gelezen waarvan รฉรฉn keer samen met partner Marian. Je wordt direct ondergedompeld in het moment. De tweede keer vielen alle stukjes in elkaar. Fijne schrijfstijl

Aart
Aart
1 jaar geleden

Word ik even stil van lieve Siem.

Mooi!

Ongelooflijk hoe je een situatie, inclusief het gevoel daarbij, met zo weinig woorden weet te omschrijven. Petje af!

Dank je wel!

Aart

Marjon Ponsen
Marjon Ponsen
1 jaar geleden

Lieve Simone,

Hier houd ik het niet droog bij. Zรณ herkenbaar, het samenzijn na het verlies van een dierbare, waarbij er toch een soort van feestelijke sfeer wordt nagestreefd voor de verjaardag van degene die achterblijft. En zelfs de poes rouwt postuum mee. Mooie cirkel ook: `ik voel me prut` en `kut met prut`. Prachtig resultaat Simone.

Agnes van der leek
Agnes van der leek
1 jaar geleden

Een verhaal met een lach en een traan. Intens geschreven door de kleine details te beschrijven al bij binnenkomst waardoor je als lezer al een bepaalde beklemming voelt.
Dan door de opmerking van de dochter valt de spanning weg en het einde de stem in je hoofd. SIEM…
Wat ik zo goed vind zijn de wendingen in het verhaal waardoor je emoties alle kanten op gaan. Echt knap.

Mieke
Mieke
1 jaar geleden

Mooi verhaal Simone “Prut”

Tilly
Tilly
1 jaar geleden

Lieve Siem,
Wat prachtig! Ik had kippenvel en tranen in mijn ogen. Maar ik moest ook lachen. X

Paul Hermans
Paul Hermans
1 jaar geleden

Prachtig verhaal over Hester, Siem !!
Kreeg tranen in mijn ogen ๐Ÿ˜ข

En kut met prut die hou ik erin ๐Ÿ˜…

Scroll naar boven