VALENTIJNSALADE

De vissenkoppen kijken me glazig aan. En ik zie ook zalmmoten, wijting, schelvis, kabeljauw en tonijn op ijs liggen.

Naast de viskraam staat een scooter. Ik wrijf in mijn handen en ik tel zeven klanten voor me.
‘Koud hè meissie.’ Een meneer met een vuurrode onderlip knikt me bemoedigend toe.
De geur van gebakken vis doet me watertanden. In de hoek aan een statafel doopt een vrouw een stuk kibbeling in een bakje met saus. Naast het bakje saus ligt een oranje helm.

‘Wat zal ik toch eens nemen?’, vraagt de meneer naast mij zich hardop af. Er bungelen druppels aan zijn neus. Hij haalt deze luid en duidelijk weer op. Even later piepen ze weer tevoorschijn.

‘Mijn vrouw wil iedere vrijdag een scholletje en een bak makreelsalade en niks anders’, zegt Rode lip.
Ik bestel kabeljauwfilet en een bakje forelsalade. Achter de forelsalade staat een royale bak met een lichtroze salade. Op het bordje erboven prijkt de tekst: Valentijnsalade. Op de valentijnsalade liggen garnalen en twee slierten rode paprika in de vorm van een wulpse mond.

Ik lach en verwonder me om wat ze al niet verzinnen met Valentijnsdag om je (toekomstige) geliefde mee te verleiden of te verrassen. Dertig jaar geleden kreeg ik op 14 februari een kaart met de tekst: Iets tussen jou en mij… Daaronder stonden allemaal bliksemflitsen. Uiteraard stond er geen afzender op. Ik vond het retespannend. Het heeft me twee maanden gekost om er achter te komen van wie de kaart was. Het is niks geworden tussen René en mij, maar de kaart vergeet ik nooit meer.

‘En wat zit er in een valentijnsalade?’, vraagt Rode lip.
De visboer die haringen fileert antwoordt: ‘er zit liefde in, héél veel liefde.’
Rode lip zegt: ‘als ik deze salade meeneem voor mijn vrouw, bewijs ik dan dat ik haar adonis ben?’
De snottebel zegt met een bulderende lach ‘Zak je dan meteen door je knieën?’
Rode lip hoort het niet of hij negeert het. ‘Ik ga het doen. In plaats van makreelsalade neem ik vandaag valentijnsalade.’
De snottebel haalt zijn schouders op. ‘Goedkoper dan een bos rode rozen is het wel.’