ZWEMBAD

‘Ú moet zich nergens mee bemoeien.’ Hij maakt een wegwerpgebaar mijn kant op. ‘Ga zwemmen.’
Drie minuten daarvoor loop ik de hal van het binnenzwembad binnen. Mijn toilettas en mijn waterfles zet ik op de bank.
Aan de rand van het bad staat een man in een kleine rode zwemslip wild met zijn armen te zwaaien. Zijn warming-up. Op de slip staat UZSC. Dat staat voor Utrechtse Zwemclub-Star-Combinatie, een toonaangevende zwemvereniging, vertelt de website me later.

Verderop kleedt een man met een vlassige baard zich uit. Zijn kleding drapeert hij over de brandslang. Mijn mond valt open.
29 jaar lang heb ik aan vliegtuigpassagiers uitgelegd dat ze géén bagage bij de nooduitgang mogen zetten. In een noodgeval moeten we direct de deur kunnen openen. Ik bijt mijn tong er zowat af, want ik werk hier niet.
Ik kijk om me heen en ik vang de blik van de badmeester. Mijn ogen richt ik op de brandslang. De badmeester knikt en hij loopt eropaf.
Bovenop het hoopje kleding liggen twee lange dikgebreide wollen sokken. De badmeester spreekt de man toe. De Wollen Sok haalt zijn schouders op en één voor één haalt hij zijn kledingstukken weer van de brandslang.
Zo nonchalant als de man reageert op de badmeester, zo venijnig is zijn uitbrander naar mij. Toch crawl ik even later in rustig tempo naar de overkant van het 50 meter lange wedstrijdzwembad. En op mijn rug crawl ik weer terug.

De andere zwemmers zijn een vertrouwd beeld. De dame met de haarspeld in de vorm van een rode roos zwemt gestaag haar schoolslag. De man zonder onderbeen beoefent het keerpunt waar ik jaloers op ben. Voordat hij gaat zwemmen, schroeft hij zijn kunstbeen af en plaatst zijn prothese tegen de muur. Ik probeer niet te kijken als hij dat doet. De vrouw die crawlt met flippers aan haar voeten gaat als een speer door het bad. Ze lijkt op een van de dames van de band Loïs Lane, of is ze het echt?, en daarom noem ik haar in gedachten de zangeres.
De Wollen Sok zwemt langs me heen. Door mijn ietwat beslagen zwembril zie ik dat zijn zwemslip om zijn lijf lubbert en dat de stof dun is.
Na 25 minuten zwemmen klauter ik uit het bad en loop ik naar de doucheruimte. Er is nog maar één plekje vrij, naast de Wollen Sok. Hij kijkt naar de flesjes die ik op de grond zet. Ik was mijn haar, zet het in de crèmespoeling en druk herhaaldelijk op de sensor, zodat de douche weer aanspringt. Ik sluit mijn ogen en ik sop rustig mijn lichaam in. Wanneer ik ze weer open, wijst de Wollen Sok naar mij. ‘En ú, ú staat veel te lang onder de douche.’
Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Dan geeft de zangeres mij een knipoog en zegt tegen hem: ‘meneer, bemoeit u zich met uw eigen zaken.’