De walrus en de kikker

‘Krijg de vinkentering eikel’, scheldt de driftkikker in de te kleine zwemslip. ‘Wat sta je daar nou?’
Een grote man in een zwarte zwembroek waarvan het label er aan de achterkant uithangt, kijkt hem onbewogen aan. Hij drukt zijn zwemflippers als een schild tegen zijn borst.
De driftkikker schreeuwt verder: ‘Jij ging niet opzij toen ik langs wou zwemmen en je hebt me getrapt. Hier, zie je?’ Hij wijst naar de vuurrode plek op zijn voorhoofd. In het ronde pierenbad zet een peuter met gele zwembandjes om, het op een brullen.
De grote man kijkt de driftkikker nog steeds aan zonder met zijn ogen te knipperen. Hij opent zijn mond, maar de driftkikker kapt hem af en briest met een rood aangelopen hoofd: ‘Als jij op je rug zwemt dan maai je met je armen in het rond. Je lijkt wel een walrus in het water.’


Een paar minuten geleden klauterde ik via het trapje uit het zwembad en nu sta ik met mijn zwembrilletje in mijn hand na te druppen op de stenen. Ondertussen staat van de koude wind het kippenvel op mijn armen.
De badmeester, nog een kuiken met een rond brilletje op, staat erbij en kijkt ernaar. Dit kan zo niet langer en ik besluit tussen beiden te komen om de boel tot bedaren te brengen. Straks haalt die driftkikker uit en dan glijdt die grote man op zijn blote voeten uit.

In gedachten heb ik mijn uniformjasje aan en ik zet een stap naar voren. ‘Héren stop!’ Het is stil. Als seniorpurser heb ik vaker bekvechtende passagiers uit elkaar gehaald. De KLM-cursus over omgaan met agressie komt ook nu van pas.
‘Heren stop’, herhaal ik. De badmeester gaat naast me staan, alsof wij samen een team vormen.
De driftkikker kijkt me aan met een blik van: en wie ben jij?
‘Ik wil dat u hiermee stopt’, sommeer ik. ‘En u’, tegen de grote man, ‘u biedt uw excuses aan. ‘U trapte niet met opzet, maar toch kunt u wél zeggen dat het u spijt dat u met uw voet tegen zijn hoofd aankwam.’

Zo hád ik de boel kunnen sussen. Als seniorpurser, als Siem 1.0, de Siem uit het pre-covidtijdperk.

In plaats daarvan staat hier op de waterkoude stenen de Siem 2.0-versie, de Siem uit het post-covidtijdperk, die haar tranen voelt prikken. Emoties komen al drie jaar vanjewelste binnen. Het gevolg van mijn Long Covid.
Ik haal diep adem om mijn waterlanders te bedwingen en ik doe een schietgebed dat deze ruzie met een sisser afloopt.
De driftkikker balt zijn vuisten en sist ‘Ach man, val dood.’
De grote man haalt zijn schouders op en mompelt ‘op een dag gaat dat gebeuren.’

En gelukkig, mijn schietgebed wordt verhoord: de driftkikker draait zich om en druipt af.

Deel deze column
5 1 stem
Artikel waardering
Abonneer
Laat het weten als er
guest

6 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Ama
Ama
4 maanden geleden

Lieve Siem,
1:
Jij, als mijn zeer gewaardeerde en belangrijke partner-in-Covid-crime, weet weer heel heel goed onze gvd’se frustratie te beschrijven over waar we hadden willen staan en waar we nu zijn.
2:
Laat die kloothommels idd de vinkentering krijgen ! ( wat ik ook zó vaak aan boord heb gedacht in dergelijke situaties 🤣)

Ingrid de Vries
Ingrid de Vries
3 maanden geleden
Antwoord aan  Ama

Lieve Simone,
Mooi en met gevoel beschreven.

Marjolein Verweij - Leijten
Marjolein Verweij - Leijten
4 maanden geleden

Jemig wat een kort lontje. Je moet wel lef hebben om daar tussen te springen. Gelukkig is het met een sisser afgelopen en jij hebt voor ons een smeuïg verhaal 😄

Mieke
Mieke
4 maanden geleden

Jeetje Siem, wat een verhaal weer!
Maar ik vind je als Siem 2.0 super moedig om überhaupt een poging te wagen tussen die 2 mannen de rust terug te brengen! Ik denk niet dat ik dat gedaan had!

Marjon Ponsen
Marjon Ponsen
4 maanden geleden

Hé Simone, dit wederom heel beeldend beschreven verhaal laat zien dat de Siem 1.0 nog in je zit. De zinsnede dit kan zo niet langer getuigt hiervan !!! Risico van waterlanders ten spijt ben je alert op de veiligheid van je medemens, ook al koester je duidelijk geen sympathieke gevoelens voor beide heren. Daar mag je trots op zijn !!!

Marcellino
Marcellino
4 maanden geleden

Ja Siem , Marcel2.0 zou het nu ook niet meer durven. Ik zou je genoeg supermarkt verhalen kunnen vertellen .
toch krachtig geschreven !

Scroll naar boven