Ik leef nog, besef ik terwijl ik omhoog kijk. Het houten plafond van de Grote Kerk torent als een hemelboog boven mij uit. Ik voel me minuscuul.
Wanneer lig je ooit op het liturgisch platform? Alleen als je in de kist ligt. En ik? Ik lig in een stoel. Of eigenlijk: een soort stretcher, met een lichtbruine sprei eroverheen gedrapeerd.
Vriendin Angie en ik zijn in de kerk om de beeldende kunst te bewonderen die daar wordt tentoongesteld. Na onze tocht langs de beelden van acaciahout, het keramiek en de schilderijen die vrede en rust uitademen, komen we aan bij het liturgisch centrum.
Ons oog valt op iets onverwachts. Geen schilderij of beeld, maar een stoel.
‘Is deze stoel kunst?’, vraag ik aan Angie. ‘Of nemen ze ons in de maling, zoals in het sprookje De nieuwe kleren van de keizer?’
‘Tja’, zegt Angie: ‘Kunst is iets dat vrij is.’
Dan duikt er uit het niets een vrouw naast me op. Heldere ogen. Strakke blik.
Ze kijkt een tijdje naar de stoel en zegt dan: ‘Ik ben de kunstenaar.’
Ik voel dat er een blos op mijn wangen verschijnt en ik bid dat ze me net níet heeft gehoord.’
‘Gaat u maar zitten mevrouw. U ervaart het vanzelf.’
Ze gebaart naar de stoel.
‘Kunst moet je vóélen.’
Ik kijk Angie aan met een blik van het-zal-me-benieuwen.
‘Nou oké, laat het me maar voelen’, mompel ik en ik zak weg in de stoel.
De kunstenaar staat achter me. ‘Niet schrikken. Ik ga hem kantelen.’
‘Het is net de businessclass bij KLM’, grinnik ik.
Mijn grap landt niet. Haar stem blijft kalm, alsof ik niets heb gezegd.
‘De lamp naast u straalt een warme gloed over u uit. De stoel draagt u. De veren verwarmen u.’
Langzaam vallen mijn luiken dicht.
‘Ervaar de stilte in de huiskamer van God.’ Op zachte toon vervolgt ze: ‘Soms ervaar ik de geestkracht. Iets dat de wereld overstijgt.’
En dan gebeurt het. Er daalt iets op me neer.
Een zachte, warme energie. Ik voel me geborgen. Onverklaarbaar.
Kunst moet je voelen.
Echt heel mooi Simone!
Met plezier gelezen!
Wat een geweldig mooie ervaring!!!!
Wat een leuk Verhaal. En wat goed dat je je hieraan kan overgeven.
Zo’n stoel zou ik ook wel willen 😉
Mooi!
Wat mooi! Stuur je dit ook naar de kunstenaar?
Hoe mooi als kunst iets in je wakker maakt en onverwacht!
Mooiiiii
Prachtig en indrukwekkend verhaal Simone. Even de stilte van de woonkamer van God ervaren. Ik kan dat sowieso wel een beetje in een kerk hebben, mits niet samen met een horde andere toeristen. Dus niet in de indrukwekkende kathedraal van DE barokstad van Sicilië Noto, maar in een klein verborgen kerkje iets verderop.
Bijzonder Simone, kunst voelen!
Heerlijk verhaal!
Prachtige gewaarwording, lijkt me!!!
Mooi beschreven ervaring. Ik wil zo,n stoel!!
Wat een mooi stukje heb je geschreven over mijn bedachte stoel geïnspireerd op het lied” spreidt uw dragende vleugel onder ons uit, spreidt Uw warmende lichtglans over ons uit”
direct dacht ik, dat moet je ervaren maar Hoe? Zo kwam ik op de stoel met een donzen met veren beschilderd dekbed en de warme lamp
Deze moesten voor in de kerk staan omdat je daar niet komt, maar wel de kerk, zijn ramen en plafond kan ervaren.Je kan iets van de spiritualiteit of geestkracht van de kerk ervaren. Wat mooi dat je gevoeld hebt om gedragen warm en veilig te zijn en dat beschrijft.Dat is hoe kunst kan werken en inspiratie kan worden doorgegeven
Een aantal jaren geleden ging het Feest van de Geest thema over de Geest in beweging”
toen maakte ik een schommel in de kerk
Hartelijk dank Simone voor je mooie beschrijving
Hartelijke groet
Els Kruidenier
Bijzonder Simone en heel mooi beschreven!